-
1 skłaniać
impf ⇒ skłonić* * *(-am, -asz)skłaniać głowę (przed kimś) — to bow lub lower one's head (before sb)
* * *ipf.2. lit. ( pochylać) bow, lower; skłaniać głowę przed kimś/czymś przen. bow one's head before sb/sth; nie mieć gdzie głowy skłonić have nowhere to lay one's head, be homeless.ipf.1. (= przychylać się) (= mieć skłonność) incline, lean ( do czegoś to sth); to nie skłania mnie do przyznania ci racji that does not incline me to agree with you; Robert skłania się ku materializmowi Robert inclines towards materialism.2. (= pokłonić się) bow ( komuś to sb).3. lit. (= obniżać się) lower; słońce skłaniało się ku zachodowi the sun was coming down.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > skłaniać
-
2 skł|onić
pf — skł|aniać impf Ⅰ vt 1. (namówić) to induce (do zrobienia czegoś to do sth)- skłonić kogoś do posłuszeństwa to get sb under one’s thumb- skłonić kogoś do wyjazdu na odpoczynek to persuade sb to take a holiday2. książk. skłonić nisko głowę to bend one’s head low Ⅱ skłonić się książk. (złożyć ukłon) to bow- skłił się uprzejmie he bowed politelyⅢ skłaniać się 1. (decydować się) to incline- skłaniać się do zgody to be inclined to agree- skłaniać się do kupna czegoś to be inclined to buy sth2. (mieć skłonność) to lean (ku czemuś towards sth)- skłaniał się ku nacjonalizmowi he leaned towards nationalism3. książk., przen. to lean- słońce skłaniało się ku zachodowi the sun leaned to the west- dzień się skłaniał ku wieczorowi the day drew a. was drawing to a close■ skłonić przed kimś głowę to take one’s hat off to sb przen.- nie mieć gdzie głowy skłonić to have nowhere to rest one’s headThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > skł|onić
См. также в других словарях:
skłonić — dk VIa, skłonićnię, skłonićnisz, skłoń, skłonićnił, skłonićniony skłaniać dk I, skłonićam, skłonićasz, skłonićają, skłonićaj, skłonićał, skłonićany 1. «wpłynąć na czyjąś decyzję, wybór; namówić, przekonać, zachęcić do czegoś, zmusić, nakłonić»… … Słownik języka polskiego
chylić — ndk VIa, chylićlę, chylićlisz, chyl, chylićlił, chylićlony książk. «zniżać, zginać; schylać, nachylać, pochylać» Chylić głowę. Chylił całą swą postać. Wiatr chylił łódź na bok. ◊ Chylić czoło przed kimś, przed czymś «wyrażać szacunek, uznanie dla … Słownik języka polskiego
